The branch in that tree is missing.
Where the birds used to nest
Or catch a breath before they go preying.
Where they rest at the end of the day
Before they traverse the sky back home
While the sun settles down behind the horizon
Painting strokes with its palette
From yellow to red and pink to violet
The view from the back of my home
Is now broken.
Photo: Maria Nirmal
Do you dream about me
The way I dream about you?
Like the kite in the night sky
Beyond the vision of the living
No tying attachments to reality
Like the curious little kitty
Engrossed in its ball of twine
As though it’s its whole own universe
Like the seeds of the Neem
Which find their way beyond its reach
By any means to move and grow
Like those stray streaks of light
That can’t wait for the skies to cry
To spread its arms so vibrant
Tell me sometimes
That you dream of me
For I’m lost and stranded
Of my own sense of self
When I’m dreaming about you.
If I tell you my thoughts
And it just got in your ears
While you had no interest at all
But I showed up in your dreams
Brought back those words to life
Fit them in a certain way
That they form an idea
Something sharp I could say
With which it could plough your brain
Seeding some thoughts along
Growing on you day by day
Then later I come to you
To reap those words I spew
I find a part of my self
Now I do not seek the harvest
I just want what’s left of me
Cradled in your dreams.
I have to find my feet then and there.
There are clouds passing underneath
Not that I’m flying
I’m standing. Still.
A thick heavy smoke rolls on the ground
Forming a veil between me and my feet
I can still feel them.
They are not cut off
But I can still feel losing them.
Or them being fixed and me
Moving forward to tumble down an imaginary stairs.
I can try to fend away these clouds
Again who knows if I wouldn’t fall over
I’m just breaking the sentences for comfort
For having not to be long boring view of clouded words or a word cloud
I go trawling with my hands to find words or rather meaning
But it’s so rare to come across meaning
Words are harder.
So I’m standing still
For everyone to watch
Not that they are watching
May be if I close my eyes…
I still would need to find my feet.
கண்களை சற்று மூடினேன்
காகம் தன் சிறகால் அனைத்ததுபோல் ஓர் இருள்
அதன் சிறகுகளின் சலசலப்பில் உலகம் சற்று அமைதியானது
கால்கள் பதித்ததின் கீறல் ஒரு ராகம் மீட்டியது
காற்றிர்கே அறியாமல் இதயத்தின் தாளம் மாற்றி
இரத்தநாளங்களுடன் புனைந்து கொண்டன
அதை கவியாய் இக்காகிதத்தில் வரைய
தோல்கீறி வார்த்தைகளை வடிக்கவேண்டும்
இசையை உன் கண்கள் உணர
You fiddle with my heart
But the music is not heard of
Its the cry of the night
Of the waning moon
The scream of the tides
Of the roaring seas
The rumble in the sky
Of the burning stars
The whistle of the wind
Scrubbing the dandelions
Loud yet unheard.
உன் ஆழ்ந்த சிந்தனைகளில் மூழ்கி
அதில் ஒளிர்க்கும் முத்தை தேடிடவேண்டும்.
உன் எரிக்கும் கோபத்தில் கரிந்து
அதை கலைக்கும் வைரம் ஆகிடவேண்டும்
உன் மௌனத்தை கலைக்கும் சிரிப்பை
நானே வித்திடவேண்டும்
உன் கண்கள் கரையும் துளிகளை
இருகரத்தால் ஏந்திடவேண்டும்
உனை வர்ணிக்க ஓர் நாளாவது
நான் கவியாகிடவேண்டும்
அதை நீ பாடும் பொழுதினில்
நான் தமிழாகிடவேண்டும்
நரைகூடி நடைபழக கடற்கரை மனலில்
நாம் தத்தி தடுமாறி கரம்தழுவ
ஒருபோல் எண்ணங்கொண்டு இன்றை
இதை எண்ணி நகைத்திடவேண்டும்
அவள் செவிகளில் விழ வேண்டிய கவிதைகளை
இங்கே தட்டி நான் விட்டெறிகிறேன்
இந்த பொழுதுகள் கழியவே
தேனாயில்லாவிடினும் புளித்து மதுவாய் மாறு
போதை ஒருநாள் தீரும்
அன்று பருகுகிறேன்.
உன் கரங்களுக்கிடையே என்னை அணைத்திருக்க
உன் மார்புகளுக்கிடையே முகம் புதைத்து
அழும் கண்ணீருடன் என் துன்பங்கள் கரையப்போவதில்லை
ஆனால் இன்றைய இரவுக்கது போதுமானதாகிறது
கடற்கரையில் பட்டாம்பூச்சிக்கு என்ன வேலை
தேன் வார்க்கும் பூக்களுமில்லை
உடன் பறக்க நட்புக்களுமில்லை
கரை நோக்கி வீசும் எதிர்காற்றில்
தன் சிறகுகளை கூர் தீட்ட
மனல்மோதும் அலைகள் மேலே பயணிக்கறதா
இல்லை சிறகடிப்பால் காற்றை செதுக்கி
நாளை என்றோ எங்கோ வரவிருக்கும்
ஒரு சூறாவளியை மெல்ல வடிக்கிறதோ
